ΘΕΙΟΣ ΒΑΝΙΑΣ

Στον «Θείο Βάνια» ο Τσέχωφ με οξυδέρκεια, χιούμορ και κυρίως συμπόνοια γράφει τέσσερις σκηνές/τέσσερις παρτίδες, στις οποίες συμπυκνώνει όλη την υπαρξιακή αγωνία και το ατελές της ανθρώπινης φύσης.

Αφορμή γι’ αυτό το ανέβασμα γίνεται ένα τραπέζι, ένας υπαρξιακός τόπος όπου τα πρόσωπα καταναγκασμένα να συνυπάρχουν ή σα ριγμένα από πάντα εκεί καλούνται να αναμετρηθούν με τη ματαίωση, τις ψευδαισθήσεις και να αποπειραθούν να συμφιλιωθούν με τη ζωή. Το τεράστιο αυτό τραπέζι ως αίθουσα πρωινού ή ως ένα παρατηρητήριο ζωής ή ως ένας τόπος που τα πρόσωπα ανεβαίνουν για να δοκιμάσουν τη διαφυγή τους από την καθημερινότητα ενώπιον των υπολοίπων “καλεσμένων”.

Τα πρόσωπα του Τσέχωφ, καθηλωμένα, καθισμένα περιμετρικά τρώνε βουλιμικά, πίνουν τσάι, παλεύουν να ξανανιώσουν και φαντασιώνονται την ομορφιά της ζωής σε μια χορογραφία των μικροπραγμάτων. Ένας ύμνος στη συμφιλίωση με το αδιέξοδο, κι ένας χορός ανθρώπων που προσπαθεί να απαλλαγεί από την επίπονη αναζήτηση της ουτοπίας.