Μετά από μια επιτυχημένη πορεία παραστάσεων στη Θεσσαλονίκη και την Cluj της Ρουμανίας στα πλαίσια του 20ου Φεστιβάλ της Ένωσης των Θεάτρων της Ευρώπης η παράσταση ΑΛΓΟ-ΡΥΘΜΟΣ έρχεται στην Αθήνα και το Θέατρο Θησείον για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
«Ήταν εκεί. Τότε. Απλώνονταν μπροστά από κάποιο πέλαγος. Κάπου στη μέση της γης. Κάπου Ανατολικά; Ίσως. Σημασία δεν έχει. Ήταν εκεί. Εκεί, ναι εκεί. Εκεί οι αλάνες μας, εκεί οι μάντρες που πηδούσαμε, όλα εκεί. Σε αυτή την πατρίδα. Εκεί. Κάπου στη μέση της γης. Πολύ κοντά από εδώ. Από εδώ πολύ μακριά.»
Αληθινές ιστορίες και μυθοπλασία περιπλέκονται σε αυτή τη χειροποίητη περφόρμανς. Η Αλεξάνδρα Καζάζου και η Ελεάνα Γεωργούλη συναντούν τις πρωτότυπες μουσικές του θρυλικού Γιάννη Αγγελάκα, μέσα στον αναπάντεχο σκηνικό κόσμο του Χρίστου Λάσκαρη και του Βασίλη Χατζόπουλου και το φωτιστικό σύμπαν που συνθέτει ο Karol Jarek.
Μια τρυφερή και συνάμα χιουμοριστική μουσική αφήγηση για τα συγκοινωνούντα δοχεία τη μνήμης και της λήθης στο προσκήνιο των μεγάλων ιστορικών μεταβάσεων που γνώρισε ο Δυτικός Κόσμος του τελευταίου αιώνα.
Η Α. και η Ε. χαρτογραφούν προσωπικές ιστορίες μα και ιστορίες τρίτων σε ένα αυτοσχέδιο λαβύρινθο μνήμης. Μέσα από μια αλυσίδα ποιητικών επεισοδίων, οι δυο γυναίκες αφηγούνται και θυμούνται τον πόλεμο στα Βαλκάνια, τις αντάρτισσες γιαγιάδες τους, παράδοξες ερωτικές συναντήσεις του παρελθόντος σε ένα κοκτέιλ μνήμης που διαπερνά την Πρώην Γιουγκοσλαβία και φτάνει ως τον Λίβανο, ενώ το δωμάτιο ενός νοσοκομείου μεταμορφώνεται σε στάση λεωφορείου στην Κουβανική Τρινιδάδ.
Παρελθόν, φαντασιακό μα και μέλλον ξετυλίγουν μια απρόβλεπτη περιπέτεια ενθύμησης οπού όλα μπορεί να συμβούν.
* Η παράσταση είναι κατάλληλη για άτομα άνω των 13 ετών.
ΜΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ, της RETROSPECTIVA και της ΤΕΧΝΗΧΩΡΟΣ
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΚΘΒΕ
H παραγωγή του ΚΘΒΕ, ΑΛΓΟ-ΡΥΘΜΟΣ είναι μια συγκλονιστική περφόρμανς πάνω στην ανατομία της ανθρώπινης μνήμης. Μια κραυγή για όλα τα εγκλήματα ανά τον κόσμο, σε μια απροσδιόριστη διάσταση του χρόνου, με προσωπικές ιστορίες ξεριζωμού, με ομαδικούς τάφους που βρήκαν τα ονοματεπώνυμα τους, χωρίς όμως λύτρωση για τον άνθρωπο. Οι βελούδινες χροιές της Ελεάνας και της Αλεξάνδρας μετατρέπονται σε σπαρακτικές φωνές και τα κορμιά τους σε άψυχες κούκλες που εκτελέστηκαν, προκαλούν ρίγη συγκίνησης αλλά και συναισθήματα θυμού και απελπισίας.
Για μια ώρα και 20 λεπτά η σκηνή σαν χρονομηχανή ταξιδεύει τους θεατές στην μνήμη του πόνου και του αφανισμού της ανθρώπινης υπόστασης, ψυχρά αποτυπωμένης από έναν αλγόριθμο.
